Inherent aan educatie is dat ze achterloopt op de werkelijkheid. Betekent dit dat opleidingen irrelevant zijn? Nee, schrijft Paolo Gallo. Maar een diploma is geen eindpunt; we moeten blijven leren. ‘We have no choice or we will be out of the game, left behind like cavemen after the Stone Age.’

Wat we ook leren op school, of dat nu de basisschool, de middelbare school, een beroepsopleiding of de universiteit is – het is gedateerd. Een goede basis voor de toekomst, waarop we moeten blijven bouwen. Succes en voldoening zijn immers afhankelijk van constante cultivatie van onze geest.

En dus pleit Gallo voor ‘learning agility’: ‘het vermogen open te staan voor nieuwe manieren van denken en op een innovatieve manier te blijven leren en reflecteren, onbekend terrein te betreden en onze zelfgenoegzaamheid en verdoving achter te laten.’

Om van onszelf dergelijke ‘leermachines’ te maken, moeten we volgens Gallo drie regels hanteren:

1. Wees geen specialist

Specialismen weerhouden ons ervan om vrij te denken. Om buiten de lijntjes te kleuren. Neem Leonardo da Vinci, schrijft Gallo, die schilder, wetenschapper, uitvinder en architect ineen was. Met zijn multi-inzetbaarheid kan da Vinci gezien worden als voorloper van wat we nu een ‘slashie’ zouden noemen, een millennial die er meerdere banen op nahoudt om ruimte te geven aan verschillende interesses en talenten. Om te voorzien in deze behoefte, kunnen we de drang om te leren maar beter omarmen, aldus Gallo. Want, zo sprak da Vinci: ‘learning never exhausts the mind.’

Belangrijk is hier: leren kan altijd en overal. Dure of uitgebreide opleidingen zijn er niet voor nodig. Was je ooit coach van een voetbalteam? Dan leerde je te managen. Gaf je bijles? Dan kun je anderen motiveren. Verkoop je wel eens iets op marktplaats? Dan heb je inzicht in psychologie van klanten. Veel ogenschijnlijk onbeduidende ervaringen dragen op een cruciale manier bij aan je curriculum, mits je ze goed weet te presenteren.

Dus, tip 1 voor thuis: daag jezelf uit. In het kleine zowel als het grote. Gallo geeft je vast enkele voorbeelden: ‘Try to eat food that you cannot pronounce the name of, (…)to mingle with people outside your usual tribe, to learn to read music, to memorize poetry, to get lost in a city you do not know (…) In other words try to get out of your comfort zone and dismantle the way you usually think.’

2.Falen is deel van ons succes, mits we ervan leren

Het leven is een verzameling succesvolle mislukkingen, zegt Gallo. Verschrikkelijke en vernederende ervaringen zijn ontzettend nuttig, omdat ze ons ervan weerhouden dezelfde fout nog eens te maken. Hij citeert de gevleugelde uitspraak van de Chinese filosoof Confucius  (‘I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.’) om er aan toe te voegen: ‘If I’m wrong, I do not forget, I learn and I can explain it to others.’

Falen is dus voordelig. Zo predikt ook de internationale organisatie FuckUpNights, die er een sport van maakt verhalen van uiteenlopende mislukkingen te verzamelen en te delen. Ook in Amsterdam worden met enige regelmaat FUN-avonden georganiseerd waar succesvolle en minder succesvolle carrièretijgers in geuren en kleuren vertellen over hun mislukkingen, opdat we er met zijn allen van kunnen leren.

Voorwaarde is wel dat het een actieve vorm van leren betreft, zegt Gallo. Dus geen ‘death by Powerpoint’, waar één iemand spreekt en de rest luistert, maar proberen en experimenteren. Profbasketballer Michael Jordan schoot ook heus niet alle ballen raak. Sterker nog, hij miste er meer dan 12.000. En Thomas Edison ontwierp 10.000 mislukte gloeilampen, voordat eentje het deed. Callo: ‘You learn a lot more by (…) considering failure not as some kind of fatal disease to be avoided at all costs, but rather as a healthy step in our learning process.’

3.Leren stopt nooit

‘Jong geleerd, oud gedaan’, zeggen ze. Maar leren beperkt zich niet tot je jonge jaren. Wie dat denkt, ontneemt zichzelf de kans om te floreren.

Ter illustratie komt Gallo met een bijzonder levensverhaal, van arts Ingeborg Rapoport, die er in 1938 door het nazi-regime van werd weerhouden om dokter te worden. ‘Vanwege haar Joodse achtergrond ontkende de Nazi’s haar diploma’s’, schrijft hij.  ‘Rapoport emigreerde naar de Verenigde Staten, waar ze haar studie vervolgde en ging werken als kinderarts en neonatoloog, alvorens terug te keren naar Oost-Duitsland, waar ze de eerste neonatologiekliniek van Oost-Berlijn oprichtte. In 2015, 77 jaar na het afronden van haar masterscriptie, kreeg ze alsnog de kans haar proefschrift te verdedigen. Op 102-jarige leeftijd behaalde ze alsnog haar diploma.’

[alert type=”info” title=”Leestip: 3 Waardevolle tips bij het inzetten van e-learning “] Lees het artikel

Dat leren ook op latere leeftijd cruciaal is, blijkt ook uit onderzoek van het Research Centre for Education and the Labour Market (Universiteit Maastricht). Een online enquête onder duizenden 45-plussers en hun werkgevers toonde aan dat goede scholingskansen de motivatie van deze oudgedienden aanzienlijk verbeterden. ‘Een lichter takenpakket of extra verlofdagen, vaak onderdeel van cao-onderhandelingen, zijn dus helemaal niet nodig’, zeggen de onderzoekers. ‘Juist door te investeren, kun je 45-plussers langer bij je bedrijf houden.’

Wat zegt dit verhaal? Wees een leermachine, geniet van succesvolle mislukkingen en stop nooit met leren, ook niet als je 102 bent.

Mogelijk ook interessant

In het verlengde van de inhoud van de artikelen op onze website, biedt Utrecht Business de mogelijkheid op het onderwerp/vakgebied een opleiding te volgen. Hiertoe worden verschillende varianten aangeboden.